هنرمند برجسته کشور در گفتگوی اختصاصی با قلم ما: هنر، ابزاری برای بیان احساس درونی هنرمندان است

معصومه سادات اطیابی هنرمند برجسته کشور در گفتگوی اختصاصی با قلم ما اظهار داشت:هنر، ابزاری برای بیان احساس درونی هنرمندان است و بهانه ای برای ارامش در این روز مرگی هاست
معصومه سادات اطیابی متولد سال ۱۳۴۷دارای تحصیلات کارشناسی علوم اجتماعی هاست که در سال ۱۳۶۵ ازدواج کرد ثمره این ازدواج دو فرزند است.
اطیابی اظهار داشت: از نوجوانی به هنرهای سنتی علاقمند بودم ودررشته های مختلف آن بصورت تفریحی کارمیکردم . سپس آموزش هنرهای تجسمی درزمینه نقاشی وخوشنویسی را درسال ۷۴ نزد استاد جلال متولی آغازکردم وپس ازدوسال به دلیل علاقه وافری که به هنرهای دستی داشتم به تلفیق هنرهای تجسمی وصنایع دستی مانند گلسازی، حجم سازی و…پرداختم.
وی افزود:ازسال ۷۸ در سن ۳۰ سالگی به بعد به صورت جدی وحرفه ای فعالیت هنری خود را در مراکز خرید مناطق مختلف تهران آغاز کردم و تا کنون هزاران هنر جو پرورش داده وکارآفرینی کرده ام. ابتدا ۷ سال درمرکز خریدسپید درفلکه اول تهرانپارس، سپس ۱۰ سال در مرکز خرید نگین واقع در میدان هفت حوض وچندین سال در پاساژ نصرگیشا ، پاساژمریم در میرداماد و پاساژپارسیان در فلکه دوم تهرانپارس فعالیت داشته ام . تاکنون نمایشگاه های زیادی به صورت انفرادی وگروهی در فرهنگسرای اشراق ، فرهنگسرای گلستان و نمایشگاه های بین المللی برگزارکرده ام و حدود ۱۵ سال است که زیر نظر اتحادیه صنایع دستی هستم.
اطیابی گفت:من به این دلیل علاقه زیادی که به هنر دارم وقت زیادی را صرف این کار نموده ام. سالهای اول کارم گاهی ۲۰ ساعت در شبانه روز کار میکردم .بسیارپیش میامدکه هنر دستم را از بین میبردم ودوباره میساختم تا از ان راضی شوم. به لطف خدا و حس نوستالژی که در کارم وجودداشت مردم علاقه زیادی به هنرم داشتند و فروش زیادی داشتم؛ اما در سالهای اخیر کمتر کار میکنم وبیشتر هنرجو دارم.
وی در خصوص اینکه کدام اثرش بهترین است بیان داشت:نمیتوان گفت بهترین اثرم کدامست.چون هراثری در زمان خاصی از زندگیم خلق شده که یاداورکلی خاطرات تلخ و شیرین درزندگیم می باشد و معمولا تمام آثار یه هنرمند ارزش خاص خودشو داره ولی دو سه تا از کارهایم که برایم ارزش خاصی دارند را اینجا به نمایش میگذارم
این هنرمند افزود:متاسفانه چند سالی است که در حالی که عاشق هنرم هستم مثل گذشته شوروشوق کار کردن ندارم . درگذشته امید زیادی جهت پیشرفت در زمینه های مختلف هنری داشتم .آرزوهای بزرگی درجهت پیشرفت خود وبه تبع آن حمایت کسانی که کنارم کار میکنند داشتم. اما به دلیل اینکه هنر در جامعه ما خیلی مظلوم واقع شده ومن هیچ اسپانسری در این زمینه نداشتم .جای مناسبی ندارم که بتوانم آثارخود و هنر جویانم را به فروش برسانم واین موجب دلسردیم شده است گرچه با این وجود هر کاری که شروع میکنم با عشق فراوان به سرانجام میرسانم و از نظر مردم تابلو هایم روح وحس دارند.
وی گفت:من به عنوان یک هنرمند و کار آفرین در حالی که تعداد زیادی ازبانوان هنرمند درکنارم مشغول فعالیت هستند از مسیولین تقاضا دارم مکانی جهت عرضه هنر های دستی در اختیار ما قرار دهند که آثارمان را بتوانیم عرضه وبه فروش برسانیم . این هم سرگرمی سالم برای پر کردن اوقات فراغت جوانها میباشد و هم درآمدی برای معیشت زندگی بانوان سرپرست خانوار خواهد بود. در حالی که کنار فرزندانشان در منزل می توانند مشغول فعالیت اقتصادی باشند. ولی اگر نتوانیم جایی برای عرضه محصولاتشان داشته باشیم به مرور انگیزه مان را از دست میدهیم.
هنر اولیه نقاشی را زیر نظر استاد جلال متولی طی دو سال فرا گرفتم اما در این زمینه مدیون دوست عزیزم وخواهر مهربانم سمیه چراغعلی وفرشته اطیابی میباشم و تجربیات فراوانی از این عزیزان آموختم.
اطیابی بیان داشت:نقاشی ایران امروز،از حالت سنتی ورئال اوایل قرن به سمت سبکها و جنبشهای مدرن،پیشتازانه جلو رفته واز هر ابزاری برای خلق آثارکمک میگیرد. گرچه با وجود محدودیت هایی که برای هنرمندان ایرانی وجود داردنمیتوان پابپای هنرمندان جهان پیش رفت ولی نقاشان ایرانی نهایت سعی خود را میکنند که به روز باشند .
هنر، ابزاری برای بیان احساس درونی هنرمنداست و بهانه ای برای ارامش در این روز مرگی هاست که در هنرهای مختلف متفاوت است نقاش با بیان تصویری ، شاعر با شعر خود ، بازیگر با هنر بازیگری و آهنگساز با موسیقی به نوعی میتواند احساسات درون خود را بروز دهد و موجب آرامش افراد دیگر گردد.